Martin Luther King 50 jaar geleden en nu Herkennen en ontmaskeren van Nazi-krachten
In deze periode is het 50 jaar geleden dat in de VS campagnes plaatsvonden voor burgerrechten van gekleurde en zwarte mensen.
De Nazi-krachten bestonden al lang vóór Hitler, en bestaan nog. In feite worden we erdoor geregeerd: door een “” van Nazi-krachten, voor wie een mens niet telt.
Na de afschaffing van de slavernij in 1862 bleven lange tijd grote groeperingen blanken bestaan die vonden dat negers geen mensen met een ziel waren, ook in Europa. Zelfs in Nederland werd door grote groeperingen nog lange tijd zo gedacht, en werd ernaar gehandeld. Kort na de Tweede Wereldoorlog groeide ik op in een maatschappij die vergiftigd was met deze waanideeën. Ik voelde me hier niet goed bij.
Iets wat onvoorstelbaar diepe indruk op me maakte in het nieuws en wat mijn leven verder vormde was: opkomen voor rassengelijkheid en burgerrechten van iedereen. Aan de ene kant was het besef hoe de situatie er werkelijk voorstond een dieptepunt in mijn leven. Een grote schok om te beseffen hoe mensen van andere rassen, ook zwarte mensen, vernederd, misbruikt en gepijnigd werden. Het feit dat een groep mensen opstond om hiervoor op te komen onder de bezielende leiding van Martin Luther King (1929-1968) was voor mij een troostend en hoopvol hoogtepunt.
Martin Luther King was een Baptistische dominee, politiek leider en een van de meest prominente leden van de Amerikaanse Beweging voor Burgerrechten. Naar wat ik begreep was Mahatma Gandhi (1869-1948) (Mahatma = Grote Ziel) voor Martin Luther King een groot inspirator, ook voor mij, vanwege zijn opkomen voor burgerrechten, menselijke waar- digheid, persoonlijke en burgerlijke vrijheid en onafhankelijkheid, wilskracht en geweldloosheid bij protesten.
De vele campagnes van Martin Luther King jr. waren zeer succesvol. Op 28 augustus 1963 hield hij vanaf de trappen van het Lincoln Memorial in Washington een toespraak waar meer dan 250.000 mensen op af kwamen en waar Mahalia Jackson op zijn verzoek zong: I’ve been buked and I’ve been scorned. Zie:
Dr. Martin Luther King Jr. benadrukte dat blanke en zwarte mensen wel samen kunnen leven en hij sprak de legendarische woorden:
– I Have a Dream: Ik heb de droom dat dit land opstaat en de ware
betekenis naleeft van haar credo: Wij vinden de waarheden
vanzelfsprekend dat alle mensen gelijk geschapen zijn.
– I Have a Dream: Ik heb de droom dat op de rode heuvels van Georgia de zonen van voormalige slaven en zonen van voormalige slavenhouders in staat zijn samen aan te schuiven aan een tafel van broederschap.
– I Have a Dream: Ik heb de droom dat zelfs de staat Mississippi, die
blakert in de hitte van onrecht en onderdrukking, verandert in een oase
van vrijheid en gerechtigheid.
– I Have a Dream Ik heb de droom dat mijn vier kinderen leven in een land waar zij niet beoordeeld worden op hun huidskleur, maar naar de inhoud van hun karakter.
– I Have a Dream Ik heb de droom vandaag.”
In 1964 kreeg Martin Luther King de Nobelprijs voor de Vrede.
Dat jaar bracht hij een bezoek aan Nederland. Op 15 augustus 1964 sprak hij in de RAI in Amsterdam op het congres van de Europese Baptisten Federatie over het rassenprobleem. Op Vliegveld Schiphol, bij een persconferentie, sprak hij over burgerrechten en ook over de Amerikaanse senator, presidentskandidaat Barry M. Goldwater (1909-98), tegenstander van Lyndon B. Johnson.
King beschuldigde Goldwater van “Hitlerisme” (Nazi dus). Hij vond dat Goldwater stond voor “vernauwd nationalisme”, “verminkt isolationisme” en “schietgrage stellingname”. Het erge is dat juist de “Nazi”-krachten een einde maakten aan het leven van Martin Luther King.
Een jaar voor zijn dood, op 4 april 1967 sprak Martin Luther King zich uit tegen de oorlogsrol van de VS, stelde dat de VS Vietnam wilde bezetten als Amerikaanse kolonie en dat in de VS morele veranderingen nodig zijn. Hij hield de lezing: “Beyond Vietnam: a time to break silence, Voorbij Vietnam: een tijd om de stilte te verbreken”.
De lezing vind ik zo visionair, van groot belang ook voor deze tijd (2016) dat ik een deel vertaal:
“Een werkelijke revolutie is als we ons afvragen of de oude waarden en het huidige beleid wel rechtvaardig en eerlijk zijn. Aan de ene kant wordt van ons gevraagd op onze levensweg de goede Samaritaan te spelen; maar dat is alleen maar een eerste stap. Op een dag moeten we inzien dat de hele “weg naar Jericho” moet worden veranderd, opdat mannen en vrouwen op hun levensweg niet voortdurend worden geslagen en beroofd.”
“Echt meeleven is veel méér dan het werpen van een muntje naar een bedelaar; het mag niet een kwestie zijn van zo nu en dan en oppervlakkig. Het is nodig dat we tot het inzicht komen dat de structuur die bedelaars maakt moet worden veranderd. Een echte revolutie van waarden zal voor een aantal mensen gauw onbehaaglijk klinken als we het over het grote verschil tussen arm en rijk gaan hebben.”
“Met grote verontwaardiging ziet men aan de andere kant van de oceaan individuele Westerse kapitalisten die grote sommen geld investeren in Azië, Afrika en Zuid-Amerika met als enig doel het met meer winst weer terug te verdienen, zonder enige interesse voor het verbeteren van de samenleving in die landen. Men zal zeggen: Dit is niet juist.”
Men zal moeten kijken naar de samenwerking van de VS met grote landeigenaren in Latijns-Amerika en zeggen: Dit is niet juist.
De Westerse arrogantie om te denken dat ze anderen alles kan onderwijzen en niets van hen kan leren is niet juist. Een werkelijke revolutie van waarden moet kijken naar de manier waarop de wereld in elkaar zit, en moet van oorlog zeggen: deze manier om conflicten op te lossen is niet juist. Deze manier om mensen in brand te steken met napalm (zoals de VS deed in Vietnam), het vullen van onze families met weduwen en wezen, injecteren van giftige drugs van haat in mensen die normaliter humaan zijn, het terugkomen van mannen uit donkere en bloedige slagvelden, fysiek gehandicapt en psychologisch gestoord, kan op geen enkele wijze worden verenigd met wijsheid, gerechtigheid en liefde.
Een land dat jaar na jaar meer geld uitgeeft aan militaire programma’s dan aan manieren om mensen naar een beter niveau te brengen nadert een spirituele dood.”
Een laatste indrukwekkende toespraak van dr. Martin Luther King gaf hij op 3 april 1968, de dag voordat hij werd vermoord:
I have seen the promised land, Ik heb het beloofde land gezien: “Het maakt niet meer uit wat er gebeurt, sommigen begonnen te praten over bedreigingen die er waren, wat er met me zou gebeuren door sommige van onze (psychisch) zieke blanke broeders. Net als ieder ander, zou ik graag een lang leven willen. Levensduur heeft zijn plaats, maar ik ben daar nu niet bezorgd over. Ik wil alleen Gods wil doen. Hij heeft mij toegestaan de berg te beklimmen. En ik heb van de berg neergekeken en ik heb het Beloofde Land gezien. Misschien komen we daar niet samen aan. Maar ik wil dat jullie vanavond weten dat wij als één volk in het Beloofde Land zullen aankomen. En dus ben ik blij verheugd vanavond. Ik maak me nergens zorgen over. Ik ben voor geen mens bang. Mijn ogen hebben de glorie van de komst van de Heer gezien.”
De dag daarop, op 4 april 1968, werd Martin Luther King dood geschoten in Memphis, Tennessee op het balkon van het Lorraine Motel (nu National Civil Rights Museum). Deze wereldberoemde, moedige en hoog intelligente voorvechter voor rassengelijkheid en burgerrechten werd maar 39 jaar oud. De hele wereld rouwde. Kings begrafenis op 9 april 1968 werd bijgewoond door ruim 150.000 mensen, miljoenen over heel de wereld keken mee via de TV. In veel landen hingen vlaggen halfstok, ook op overheidsgebouwen.
De moord leidde tot een nationale golf van onlusten in meer dan 60 Amerikaanse steden, met 39 doden. President Johnson verklaarde 7 april 1968 tot “Dag van nationale rouw”.
De man die werd veroordeeld voor de moord was James Earl Ray (1928-1998), een vluchteling uit de gevangenis van Missouri werd op vliegveld Heathrow in Londen gearresteerd en uitgeleverd aan de VS. Hij werd voor deze moord veroordeeld maar door veel mensen, evenals de familie King, werd aan zijn schuld getwijfeld. Op 10 maart 1969 bekende Ray schuldig te zijn aan de moord op King. Maar drie dagen later trok hij zijn bekentenis in en tot zijn dood heeft hij zijn onschuld volgehouden. Later beweerde hij dat hij onder druk een schuldbekentenis heeft afgelegd, om zo de doodstraf te ontlopen. Desondanks werd hij veroordeeld tot levenslang. In 1977 ontsnapte Ray met 6 andere veroordeelden, maar hij werd weer gepakt en naar de gevangenis teruggebracht. Daar stierf hij in 1998 aan Hepatitis C, die hij vermoedelijk had opgelopen bij een bloedtransfusie na een steekpartij in de gevangenis. In 1997 werd Ray in de gevangenis bezocht door Dexter, de zoon van Martin Luther King. Dexter steunde Ray’s verzoek voor een nieuw onderzoek. In 1998 werd het onderzoek naar de moord op Martin Luther King heropend. Twee jaar later was de conclusie dat er geen bewijs was voor een samenzwering zoals James Earl Ray had aangevoerd. Eind 1990 jaren werd Ray’s geweer onderzocht. Hieruit bleek dat dit niet het moordwapen geweest kan zijn.
Dit schrijf ik in mijn boek “Ander Nieuws wat het Journaal niet uitzond” hoofdstuk 4, pag. 72 .
NB. Dit is steeds hetzelfde verhaal-patroon en veel mensen trappen er nog steeds in: een zondebok wordt aangewezen die de schuld op zich moet nemen voor iets wat hij niet heeft gedaan… ook bij de moord op Kennedy en zijn broer en in Nederland de moord op Fortuin, ik noem er nu maar een paar van de vele moorden en incidenten.
Het zit er natuurlijk dik in dat Martin Luther King vermoord is in opdracht van de Illuminatie, ik noem ze de “Nazi-krachten”, de élitegroep die de wereld wil beheersen en die de schaduwregering vormt van veel landen. Handlangers zaten ook in de FBI, in de CIA en de Ku Klux Klan voerde vaak in opdracht de bedreigingen uit: mensen die opkwamen voor hun rechten en mensen die vakbonden wilden vormen werden bedreigd, gedood, gelyncht of hun huis werd verbrand. De eigenaars van de multinationals willen zo goedkoop mogelijke werkkrachten, dat blijkt nu steeds ook weer: het uitwijken naar “lage lonenlanden” en de (minimum-) salarissen die nu anno 2016 weer dik naar beneden zijn gegaan. Martin Luther King was zo sterk en durfde op te komen voor de echte waarden in het leven en hij ontmaskerde de onmenselijke (buitenland)politiek van het Westen en de “white people”: in Groot Brittannië, VS en Europa.