Toelichting van de therapievormen
Gedragstherapie
Gedragstherapie is een vorm van psychotherapie waarin het menselijk gedrag in wisselwerking met omgevingsfactoren centraal staat. Iemand die psychische problemen heeft, kan leren anders te denken en/of dingen anders aan te pakken dan voorheen. Gedragstherapie is gericht op het opheffen van concrete problemen of klachten. Voorbeelden van zulke klachten zijn angstklachten, fobieŽn, depressies, verslavingsproblemen en dwanghandelingen. Het gaat er vooral om uw huidige klachten te verminderen. Soms kunnen ervaringen uit het verleden daarbij ter sprake komen. (Zie ook www.psychotherapie.nl)
Relatietherapie en gezinstherapie (systeemtherapie)
In de therapie staan de problemen centraal van een of beide partners in een relatietherapie en van een of meerdere gezinsleden bij een gezinstherapie. De systeemtherapeut zal de problemen altijd bezien tegen de achtergrond van de wisselwerking met anderen. Ook wordt bekeken wie kan bijdragen aan het oplossen van het probleem. Systeemtherapie ofwel relatie/gezinstherapie kan ook plaatsvinden naast een andere vorm van individuele psychotherapie. (Zie ook www.psychotherapie.nl)
Kinder- en jeugdpsychotherapie
Dit is een vorm van psychotherapie die bedoeld is om een kind of jongere met psychische klachten of gedragsproblemen te helpen. Psychotherapie kan nodig zijn wanneer andere vormen van begeleiding, bijvoorbeeld door school of maatschappelijk werk, niet voldoende resultaat hebben gehad. Dit gebeurt in nauwe samenwerking met de ouders, vervangende ouders of met het hele gezin. Er is altijd een vorm van ouderbegeleiding naast de behandeling van het kind, dit om afstemming te zoeken met de ouders of opvoeders. De intensiteit daarvan is afhankelijk van de leeftijd van het kind. (Zie ook www.psychotherapie.nl)
CliŽntgerichte psychotherapie (voorheen Rogeriaanse psychotherapie)
Uitgangspunt van de cliŽntgerichte psychotherapie is dat ieder mens ernaar streeft die persoon te zijn die hij of zij werkelijk is en datgene te doen, wat hij of zij werkelijk wil. Als iemand zich daarin belemmerd voelt, kunnen psychische problemen ontstaan. De therapie is er op gericht de cliŽnt te laten ervaren wie hij of zij is en wat hem of haar belemmert in het leven. Een toenemende zelfaanvaarding is daarbij het doel van de therapie en heeft als gevolg dat de cliŽnt de beperkingen meer onder ogen ziet en tegelijkertijd meer gebruik maakt van zijn of haar mogelijkheden. De cliŽnt zal er daardoor beter in slagen om met moeilijke situaties om te gaan. Een cliŽntgerichte therapeut nodigt de cliŽnt uit te ervaren wat er in hem of haar omgaat naar aanleiding van concrete problemen of klachten. Daarbij komen emoties los, zoals kwaadheid en verdriet. In de therapie kan de cliŽnt deze gevoelens gaan verwerken en aanvaarden. In de therapie gaat het meestal om het hier en nu, maar gevoelens en ervaringen van vroeger kunnen ook aan bod komen. In de therapie zal bij de ťťn het praten voorop staan, bij de ander kunnen oefeningen een belangrijke rol spelen. Daarbij maakt de therapeut op integratieve wijze gebruik van verschillende therapeutische methoden en technieken. Een cliŽntgerichte psychotherapeut draagt geen oplossingen aan, maar helpt de cliŽnt eigen oplossingen te zoeken. In principe kan iedereen die voor psychotherapie in aanmerking komt, kiezen voor cliŽntgerichte psychotherapie. Bij het bespreken van bijvoorbeeld angstklachten en depressieve klachten, of problemen met het werk en relatieproblemen, gaat de therapeut in op de gedachten en gevoelens van de cliŽnt. CliŽntgerichte psychotherapie is een vorm van inzichtgevende psychotherapie, waarbij de cliŽnt zich bij het bespreken van problemen of klachten bewust kan worden van onderliggende nare en pijnlijke gevoelens. Dat vraagt een bepaald incasseringsvermogen van de cliŽnt. Bij de kennismaking schat de psychotherapeut in of cliŽnt baat kan hebben bij deze vorm van therapie. De duur van de behandeling hangt af van de aard en de ernst van de problematiek.
Groepspsychotherapie
Een beperkt aantal deelnemers van 8 ŗ 10 vormt samen een therapiegroep die een keer per week bij elkaar komt voor een bijeenkomst die anderhalf ŗ twee uur duurt. De zitting wordt begeleid door de groepspsychotherapeut. Alle groepsleden spelen een rol in de therapie, waarbij gevoelens van herkenning, boosheid, verdriet of genegenheid ontstaan. Die gevoelens staan centraal in de therapie en zijn vergelijkbaar met het gewone leven buiten de therapie. Ze zijn het gevolg van de dingen die gebeuren in het contact met anderen. Alle deelnemers brengen hun eigen persoonlijkheid, levensgeschiedenis en problemen mee. (Zie ook www.psychotherapie.nl)
Psychoanalyse en psychoanalytische psychotherapie
Beide therapievormen gaan ervan uit dat we ons vaak niet bewust zijn van de drijfveren van ons gedrag. We voelen ons soms angstig, onzeker of gedeprimeerd zonder te begrijpen waar dat vandaan komt. Deze gevoelens leiden soms tot ernstige verstoring van ons leven, onze studie, werk of relaties. Het doel van de psychoanalyse en de psychoanalytische psychotherapie is het bewust maken van verborgen gedachten en gevoelens, waardoor psychische problemen beter te begrijpen en te verwerken zijn. Het beeld dat we van onszelf en van anderen hebben wordt sterk bepaald door ervaringen met ouders en verzorgers in onze vroege jeugd. Soms herbeleven en herhalen we onbewust in de omgang met onszelf en anderen ervaringen van vroeger. We kunnen ons in deze therapievormen van deze onbewuste gevoelens en belevingen geleidelijk bewust worden. De intensiteit en frequentie van psychoanalyse is groter (4 ŗ 5 keer per week) dan die van psychoanalytische psychotherapie (1 ŗ 2 keer per week).
(Zie ook www.psychotherapie.nl)